van vakantie naar keihard werken..

Dag lieve mensen!

We hebben al veel geluiden gekregen over het wekelijkse verslag, wat afgelopen week niet is verschenen. Excuses aan de trouwe lezers onder ons! 

We hebben ongelooflijk veel meegemaakt de afgelopen twee weken en zijn van het vakantieleven in het drukke werkleven van Sydney gestapt.

Zo even terug naar onze relaxte "vakantieweek" in Byron Bay. De laatste avond hebben wij gezellig op stap geweest met een aantal mensen. Na een paar uurtjes slaap, moesten de boodschappen alweer gedaan worden en de camper gereed maken, want Nicole was klaar met surfen in spot X. Beeld je even in dat je al aardig moe bent, je weet dat je de hele dag moet rijden in de hitte en dat verdomde kraantje van je camper toch blijkt te werken als je erachterkomt dat de camper onder water staat. Super chill toch?! NOT. 

Nadat we Nicole die middag hadden opgehaald zijn we doorgereden naar Port Macquire. Ons diner vond wederom op de parkeerplaats van de Mac Donalds plaats, wat intussen erg populair is geworden, aangezien zij 24/7 open zijn en er dus licht schijnt! Afwassen doe je dan buiten in een teiltje op de parkeerplaats. Geen grap! Zal jullie nog wat vertellen, je schaamt je er intussen al niet eens meer voor.. Haha! Die nacht kwamen wij erachter dat we voor het drukste huis in heel de woonwijk hadden geparkeerd. 

Ahgja, volgende dag weer vroeg de camper uitgebrand en (na een plaspauze bij de Mac uiteraard) weer door naar de volgende bestemming Port Stephens. Wij zijn die middag  naar het leuke, mooie en gezellige plaatsje New Castle geweest en hebben het surfboard voor 300 dollar weten te verkopen. 'S avonds zijn Nicole en Lot nog even het stadje in geweest, maar lag ik al vroeg in de camper. Dat is dan wel even raar hoor midden in een woonwijk in je eentje in een camper. Ik moest wel slapen, want...... IK GING DIE NACHT MET WILDE DOLFIJNEN ZWEMMEN. Oh my god, mijn droom is uitgekomen hoor. Nou ja, een van de honderdduizenden die ik koester dan....

Dit is de beste van de beste organisatie.  Het is al je geld waard. Om 5 uur verzamel je bij de boot, waar je vervolgens tien km mee uit de kust vaart. Deze organisatie gebruikt een speciale techniek, de beste van de wereld momenteel, waarmee de kans heel groot is om met de wilde dolfijnen te zwemmen. Het is natuurlijk op de open zee, dus er is geen garantie. Ik heb tientallen dolfijnen gezien en aan de boot gehangen en met hun gezwommen.  Het is zo super vet!

Die middag hadden we besloten om meteen door te rijden naar Sydney. De grote vraag van de dag 'waar slapen we?' was dit keer nog belangrijker dan anders. In Sydney vind je namelijk geen campings of grote parkeerplaatsen bjj hostels. Na wat rondvragen zijn we uiteraard weer in een woonwijk terecht gekomen, naast ons oude vertrouwde hostel van Australian Backpacker. Leuk om iedereen te zien en super chill om van de faciliteiten gebruik te maken. Grappig om te zien hoe we de eerste week sommige dingen ronduit vreselijk vonden en het nu voelde als een viersterrenhotel. Bij aankomst meteen wat bekenden aangetroffen, altijd leuk!

'S avonds hebben we drankje(ssssss) gedaan met de nieuwe groep van die week. Herkenbaar om te zien hoe zij zich voelden en gedroegen. Als er niet eens een droge theedoek is, dan is dat raar en onbeschoft toch?! Daar betaal je voor.. haha!!!!

Na een gezellig avondje stappen besloten we op tijd de taxi vanuit Manly naar huis te nemen. We waren echter met zijn vijven. Na een half uur wachten op een taxibusje, zijn we stiekem zijn we in een taxi gestapt. Wat een lol hadden we, want de taxichauffeur had niks door. Lot en ik deelden een stoel en ik zat achter haar helemaal opgevouwen. De bizarre yogales van die week kwam dus wel van pas. Pret was gauw over toen de politie ons bij een algemene controle pakte en ons alle twee een boete van 311 dollar gaf. Hmm, nog een surfboard winnen dus. Het gezicht van de taxichauffeur was dan wel weer goud waard. Hij snapte er echt niks van. Kon misschien niets zien door die gigantische spleetogen haha, flauw!

Zondag de laatste dag met de camper. Dit was een deprimerende dag. Alle backpacks weer inpakken, camper zowel van binnen als van buiten schrobben, laatste dag met zijn drieën en de eindeloze droom van de oostkust die nu echt ging eindigen. Onze dag werd nog zwarter toen we letterlijk drie uur hebben rondgereden om onze gasfles te vullen, zonder resultaat. 

'S avonds zijn wij gezellig uiteten geweest met zijn drieën.  Als toetje wilden wij een ijsje halen. Frozen yoghurt wat jezelf kan aftappen en van alles in kan doen. We lieten het ons niet twee keer vragen of wij het ijs wilden testen. Mensen hebben zich vermaakt hoe wij als een stel kinderen alles wilden testen. Eindstand was dat we maar een klein beetje ijs kochten, omdat we het anders zielig vonden. Eigenlijk hadden we ons al helemaal vol gevroten.

Maandag was het dan echt tijd om afstand te doen van onze geliefde camper. Het was wederom een flinke domper toen wij eenmaal met al onze tassen stonden en onze weg naar de bus moesten vinden. het was even flink haasten naar Bondi, waar wij 's middags een sollicitatie hadden in een Italiaans restaurant. 'S avonds hebben wij heerlijk met een groep op straat gezeten met wat mensen die muziek maakten. Super cool! Eentje speelde op de gitaar, de ander jamde op de doos en een meid zong ongelooflijk goed. Super goede vibe, echt cool. 

De volgende dag hadden wij opnieuw een sollicitatiegesprek. Sindsdien is alles eigenlijk in een soort van rollercoastertempo gegaan. In twee dagen hebben wij alle mogelijke informatie gekregen over dit bedrijf. Het is een salesmarketingbedrijf, die verschillende producten promoot in Australië. Wij werken voor een parfumlabel. Het team is suuuuuuper leuk, alleen we werken op commissiebasis.  Dit wil zeggen dat we alleen geld krijgen, als we verkopen. We zijn nu ruim een week verder en werken deze week zeven dagen zo'n 10 tot 12 uur per dag om een beetje budget op te bouwen. Een hostel in hartje Sydney kost al 200 dollar per week per persoon. Dat is veel verkopen dus;) haha! In de afgelopen week hebben we opnieuw van veel mensen afscheid moeten nemen die of hun reis beindigen of verder gaan naar nieuwe pleken. Dat is echt het meest vervelende van reizen. Alhoewel je elke dag weer nieuwe super toffe mensen leert kennen, je weet dat het tijdelijk is. 

Zoals jullie wel merken aan dit verslag is dat het contrast super groot is als je kijkt naar hoe we nu leven en zo'n anderhalve week geleden. Sydney is amazing, maar helaas zo onvoorstelbaar duur. Amsterdam is zooooo goedkoop vergeleken met hier haha. Ahgja, hard werken maar, want we willen nog laaaaang niet naar huis:) na werk proberen we naar het park te gaan om daar te eten of een stuk te wandelen. In een hostel leven is zo anders als je aan het reizen bent, dan als je aan het werk bent. Deze week hadden wij letterlijk een hele nacht niet geslapen door een snurkende mevrouw. Lotte, Bianca (roomie) en ik stonden midden in de nacht aan snurkende mevrouw haar bed te schudden, te zingen, het licht aan en uit te zetten en te schreeuwen, maar zonder resultaat. Elke keer als mevrouw wakker werd, dan was het na 30 seconden weer hetzelfde liedje. We hebben echt keihard gelachen van ellende, maar de volgende dag op werk was het minder grappig. Mevrouw is dan ook vriendelijk verzocht om een andere kamer te zoeken. Gelukkig met resultaat! Na wat vreugdedansjes zijn we die avond vroeg gaan slapen. Lekker in onze blote billen, want het is zo warm en we hadden geen nieuwe roomie, dat dachten we tenminste, want..... die nacht werden we wakker, omdat er een of andere man (denk uit India) kwam. FUCK! Dus jullie weten wel wat er op de planning staat als we een avondje vrij hebben: op zoek naar een appartement! 

We blijven sowieso tot en met oud en nieuw in Sydney. Hoe het daarna gaat verlopen is echt een grote vraag. Dit is allemaal afhankelijk van werk etcetera. Het voelt alsof we al zoooooolang onderweg zijn, omdat we al zoveel meegemaakt (en uitgegeven) hebben. In de decembermaand gaan we jullie extra erg missen hoor!

Een hele dikke kus vanuit het zonnige, altijd bruisende Sydney. Liefs, Lot en Nouk

Dit verslag heb ik van het weekend geschreven. Na zeven dagen minimaal twaalf uur per dag te hebben gewerkt, geheel op commissiebasis, hebben wij besloten om morgen naar Melbourne te vliegen en vanuit daar de nachtbus te pakken na Mildura. Hier gaan wij farmwork doen. Iets waarvan we van te voren gezworen hadden het nooit te doen, is nu i.v.m. geld noodzakelijk.  We laten onze Sydney droom nu varen om andere weer waar te maken.. houden jullie op de hoogte!